Zie en leef

Op 13 oktober 2018 heb ik voor het laatst iets op dit blog geschreven. Anderhalf jaar geleden.

Dat was niet omdat ik niks te vertellen had maar er was een technische reden voor: Ik kon niet meer in mijn eigen blog komen want er was iets met instellingen die niet goed stonden of zo....

Om heel eerlijk te zijn, kwamen er, als ik het weer eens een keertje probeerde, woordjes naar boven die mijn moeder niet van mij wilde horen en ik hier ook maar niet opschrijf. ..
Ik heb van alles geprobeerd en het later maar opgegeven en toen verdween het van lieverlee helemaal naar de achtergrond en uiteindelijk was het (bijna) opgelost...

Maar de laatste tijd kwam het steeds weer terug en dacht ik er af en toe weer aan en nu heeft Sven dit pad voor mij 'geharkt en geveegd' en weer begaanbaar gemaakt.

Maar eigenlijk, om heel eerlijk te zijn was er nog een andere reden waardoor het schrijven op dit blog achterwege bleef. Steeds als ik eraan dacht om iets te schrijven en dan naar mijn blog ging zag ik het laatste bericht over Marcus en dan kreeg ik een blokkering en kon ik niet verder gaan. De gedachten over wat ik wilde schrijven werden dan zo ontzaglijk onbelangrijk vergeleken met het grote gemis dat ik het blog maar weer sloot met als gevolg dat ik na verloop van de tijd niet meer wist hoe er weer in te komen. En toen hielp Sven me dus. Dat was gisteren.

Elke zondag als we in de eredienst zijn en de dood van de Heere verkondigen aan Zijn tafel worden we er bij bepaald dat God Zijn eniggeboren Zoon naar de aarde zond om daar te sterven aan het kruis.

Ja, Hij gaf Zijn Zoon! Laat ik dit erover zeggen: Een zoon verliezen, dat blijft je elke dag bij. Het is niet zo dat je er mee opstaat en ermee naar je bed gaat, maar er is zoveel dat  herinneringen oproept. En zo komt het dat ik niet alleen aan de Here Jezus denk maar vaak tegelijk ook aan Marcus die nu bij Hem is in de hemel. 

Dat is ook goed, al doet het elke keer ook zeer; een bewijs  van de verknochtheid van een vader aan zijn zoons. Natuurlijk in het meervoud: zoons. Want ik heb nóg twee prachtige zonen Peter en Sven. Tussen hen is een gat geslagen en daardoor is voor ons, die achterbleven, die verknochtheid met elkaar dieper geworden.

Maar ik dwaal een beetje af ook al is het goed om dit ook eens op te schrijven. 
Het gaat mij om de relatie 'vader / zoon'. Ja, God de Vader gaf Zijn Zoon en zond Hem naar de aarde om te sterven voor vijanden van God zoals in de Bijbel staat. Voor mensen die zondaren waren. Opstandelingen tegen de Schepper van hemel en aarde. 

In dat licht is Zijn liefde voor ons mensen zo enorm kostbaar. Die liefde ontsproot niet aan iets van ons!  In een lied wordt wel eens gezongen dat Hij Zijn Zoon gaf omdat wij zo kostbaar waren. Wij waren niet kostbaar! Áls iemand kostbaar is in Gods ogen komt dat doordat deze 'iemand' de zonden beleden heeft en om vergeving heeft gevraagd aan de Heilige God en een beroep heeft gedaan op het offer van de Here Jezus. Dan wordt die persoon 'wedergeboren', zoals de Bijbel dat noemt; opnieuw geboren. Krijgt geestelijk leven.

Gods liefde voor zondaren werd niet opgewekt door iets van ons, maar ontsproot volkomen aan Hem Zelf. Daar gaat het hier om: Hij gaf Zijn Zoon over om het Lam van God te zijn dat de zonde wegneemt!

Nee, ik zou mijn zoon nooit gegéven hebben. Die is weggenomen. Ik had hem dicht bij mij gehouden, en als ik het gekund had zou ik alle onheil van hem geweerd hebben. Ik gáf hem niet en had dat nooit gekund.

Maar God wél. Hij gáf Zijn Zoon werkelijk en door deze gedachten zijn de Vader en de Heere Jezus voor mij nog veel kostbaarder geworden! Welke vader is bereid om een zoon over te geven in de dood en dat voor een zootje schorremorrie!? God, de Vader gaf Zijn Zoon. Door het geloof in de Heere Jezus zal ik ook eenmaal bij Hem in de hemel zijn, Daar zal ik Marcus en Fija en mijn ouders ontmoeten die allemaal hun hoop en vertrouwen op de Heere Jezus hebben gesteld toen zij hier nog beneden waren.God schenkt de hemel als woonplaats aan alle mensen die hun vertrouwen op de Heere Jezus stellen.

Nu waart er een griezelig virus over de wereld en wat volgens mij nooit eerder gebeurde, het is echt wereldwijd. Ik zie dit als een ernstige 'wake up call' voor de wereldbevolking om terug te keren tot de ware God. 
Ik geloof dat de wereldwijde crisis tot doel heeft dat de mensen weer de juiste prioriteiten zullen stellen namelijk: 'vreest God en geef Hem eer.' (Openbaring 14:6)
 1.Kom tot uw Heiland, toef langer niet,

  Door een blik op het kruis is er leven en heil,  is er leven voor u en voor mij.  Zie gelovig op Hem,  wordt behouden en leef,  want verlossing biedt Jezus u vrij.
    Door een blik op het kruis
    is er leven en heil,
    is er leven voor u en voor mij.

  O, waarom droeg dan Jezus
  de zond' en de smaad,
  als uw schuld niet op Hem werd gelaân?
  O, waarom heeft het bloed
  uit Zijn zijde gevloeid,
  als uw schuld niet door Hem werd voldaan?
    Door een blik op het kruis is er leven en heil,
    is er leven voor u en voor mij.
  
Neem nu aan in 't geloof en met vreugde het heil,
  neem het leven, dat Jezus u geeft;
  wees verzekerd, dat nimmer
  de dood u meer treft,
  daar de Heer, uw Gerechtigheid, leeft.
Zie, zie, zie en leef.
    Door een blik op het kruis
    is er leven en heil,
    is er leven voor u en voor mij.
 
Weg dan, twijfel en vrees,
  want Gods woord heeft verklaard,
  dat uw Heiland het werk heeft volbracht;
  in de volheid der tijden
  kwam Jezus, de Heer,
  als het Lam, voor de zonde geslacht.
   
 Door een blik op het kruis
    is er leven en heil,
    is er leven voor u en voor mij.

    Zie, zie, zie en leef.
    Door een blik op het kruis 
is er leven en heil,
is er leven voor u en voor mij.

 gelaân = geladen