woensdag 9 augustus 2017

Ongeveer halverwege door Scandinavië

Nadat we op 23 juli vertrokken uit Veldhoven hebben we onderweg naar het noorden een paar bezoekjes gebracht aan vrienden en familie in Erica en Tynaarlo. Daarna reden we Duitsland binnen bij Winschoten en toen begon het: regen, motregen, plensregen, pijpenstelen en wat er verder nog te bedenken valt. Het was maar één bui maar wel tot in Denemarken toe. Bij Korsür werd het licht.
Daar begonnen we met het bezoeken van de chauffeurs op de parkeerplaatsen. We reden via Kopenhagen over de brug / tunnel naar Malmö in Zweden en onze eerste nacht in Zweden sliepen op een ons bekende camperplaats bij Ystad. (Waar ook de televisieserie Wallander grotendeels is opgenomen.)
Daarna ging het door naar Konga waar we een Nederlands echtpaar ontmoetten waar we al jaren naar toe gaan als we in de buurt zijn en naar Tingsryd waar we een middag te gast waren bij onze vertegenwoordiger voor Zweden, Marcus Lennartson en zijn gezin.
In grove lijnen gingen we via Grännä naar Trosa waar we het weekend van 30 juli zijn blijven staan. Daarna zijn we weer teruggereden naar Grännä en Jonköping en daarvandaan weer via dezelfde weg terug en dan door naar Stockholm waar we een avondje op bezoek waren bij een zuster die 14 jaar geleden na een ontmoeting op een parkeerplaats tot geloof gekomen is.
Daarvandaan ging de reis verder naar het noorden in de richting van Lulea en dan de E10 op Finland in. We namen even een paar dagen vrij om nog een keertje op de Noordkaap te zijn. Dat is zo’n fantastisch mooie omgeving waar we geen woorden voor hebben. De natuur is zó prachtig en bij elke bocht die neemt  kan je niet anders dan aan de Grote Schepper denken die dit alles heeft gemaakt. De zon draait hier  24 uur boven je hoofd rond. Alleen in ‘overtreffendetrapwoorden’ kun je een beschrijving geven. We bleven er twee nachten en toen was het tijd om weer naar de chauffeurs te gaan.
We moesten weer een eindje door Finland heen. Onder aan de kaap hebben we even getankt hoewel de tank nog niet half leeg was. Dat was maar goed ook want de eerstvolgende tweehonderd kilometer was er geen parkeerplaats om naar de chauffeurs toe te gaan maar het hele eind was er ook geen benzinepomp… We hebben tientallen kilometers, misschien ook wel honderd, op een onverharde weg gereden met een gangetje van 35 @ 40 km. per uur. Het wegdek was over die lengte er af geschraapt en de weg moest opnieuw worden geasfalteerd. Dat kun je daar best zo doen want er rijdt vrijwel niemand op die route al is het wel een E weg.
Een dikke honderd kilometer vóór Lulea kwamen we weer terug in Zweden waar het prompt begon te gieten, zo hard dat we iets deden wat we nog nooit hadden gedaan (behalve in Brazilië): namelijk stoppen aan de zijkant van de weg.
We hebben het grootste gedeelte van onze meegenomen Nieuwe Testamenten uitgedeeld.  Bij onze vertegenwoordiger voor Zweden kregen we weer een doos vol Zweedse Nieuwe Testamenten dus kunnen we voorlopig weer vooruit.
Honderden traktaten zijn weer verspreidt. Natuurlijk hoofdzakelijk in de Scandinavische talen maar ook in de Baltische talen, Russisch, Duits, Engels, Hongaars, Tsjechisch, Slowaaks, Sloveens, Oekraïens, Bulgaars, Roemeens, Frans en zelfs ook Turks. Turken zie we de laatste tijd steeds minder in het westen.
Eén Zweedse chauffeur die we ontmoetten sprak geen woord buiten de grens. Dat is heel opmerkelijk omdat Zweedse chauffeurs over het algemeen perfect Engels spreken en dat maakt de conversatie wel heel erg makkelijk.
Maar ja, dat taalprobleem hebben we natuurlijk veel vaker met chauffeurs uit al die landen die we ontmoetten. Dan blijft het bij het geven van een traktaat. Daar staat de ‘route naar de hemel’ duidelijk in. En we geloven dat de Heere ook door traktaten werkt. Maar dat spreekt voor zich anders zouden we er niet zoveel verspreiden….
Nu is het 9 augustus en we hopen in een dag of drie weer in Trosa te zijn waar we dan weer een paar dagen rust hebben waarna we dan verder rijden en via Denemarken en Duitsland weer richting huis gaan waar we de 19e augustus hopen aan te komen.
Hartelijke groeten,

Martien en Nita

Geen opmerkingen:

Een reactie posten