woensdag 23 augustus 2017

Totaal en volledig vergeten

"Want zoals de hemelen hoog zijn boven de aarde, zo groot is Zijn liefde voor degenen die Hem vrezen; zover het oosten van het westen is, verwijdert hij onze overtredingen van ons. "-
 Psalm 103: 11-12

Ooit iets vergeten of iets ergens achtergelaten? Je krijgt meteen pijn in je buik als je je realiseert dat je het bent vergeten. Je begint onmiddellijk na te denken of het mogelijk is om terug te gaan en het op te halen en je overweegt of het de tijd en moeite waard is. Als het een goedkoop of vervangbaar item is, zoals een paar sokken of een T-shirt, kan het maar beter blijven waar het is omdat het de moeite en de kosten niet waard is om terug te gaan. Als het een persoonlijk of waardevol voorwerp, zoals een camera of kostbare (trouw)ring is dan wil je die terug hebben. Zoiets kun je moeilijk vergeten en daarvoor zul je alles doen om het weer in je bezit te krijgen. Je kunt het niet vergeten totdat je het weer terug hebt. 

Als we ons van onze zonden bekeren gebeurt er iets bijna onbegrijpelijks: God vergeet meteen alle zonden!

Zoals wij bijvoorbeeld een oud shirt kunnen zijn vergeten in de stad Groningen en naar huis gaan in den Bosch en het ding meteen vergeten, zo wil Hij ook dat wij onze zonden ‘op het altaar laten’ om zo te zeggen; ze achterlaten bij het kruis op Golgotha waar de Heer Jezus de toorn van God over de zonden in onze plaats onderging. We mogen zelfs vergeten dat die zonden gebeurd zijn zoals Hij dat doet, waardoor alle schuld, woede, verlegenheid en spijt van de zonde verdwijnen. Zijn liefde en genade zijn die grote en constante factor. Hij  is ze allemaal vergeten, die zonden. Voor ons ligt dat iets anders is mijn ervaring. Er zijn zonden in mijn leven geweest waar ik nog steeds wel eens aan denk. Ik had er berouw van. Voor zover er mensen mee verbonden of in het geding waren heb ik het ook met hen in orde gemaakt Maar toch.....blijven de gedachten er aan je van tijd tot tijd achtervolgen. Hoe kom je er van af? Voor altijd.
Mag ik eerlijk zijn? Ik had geen 'instant oplossing' voor dit grote zeer dat je van binnen kan opvreten en je soms van levenslust en plezier berooft.

Maar toen las ik in de Openbaring 12:10 dat "de satan de aanklager is van de broeders".
Ik heb dat goed in mijn oren geknoopt en toen ik weer eens geplaagd werd door herinneringen aan vroegere zonden die ik tegen anderen had begaan, maar die ik al lang geleden had beleden zei ik: Heere Jezus ik breng deze gedachte als een krijgsgevangene bij u. Ik dank u dat al mijn zonden, allemaal, geen enkele uitgezonderd, bij u bekend zijn en door u op het kruis gedragen en geoordeeld zijn. Dank u dat ik vrijuit mag gaan! Dank U voor de eeuwige vrede en rust die U mij hebt gegeven. Vader ik loof en prijs u dat ik uit Uw Woord mag weten dat ik een kind van U mag zijn, voor eeuwig en altijd behouden door het offer van de Heere Jezus.

Als ik dat deed moest de aanklager wel zijn mond houden en valt er helemaal niets meer aan te klagen voor hem!

Want wij zijn meer dan overwinnaars door Hem die ons kracht geeft. (Romeinen 8:37)

En zo kunnen wij in werkelijke vrijheid leven.


Vrij naar C. Mallette in de The Gospel Daily

Geen opmerkingen:

Een reactie posten