We zijn weer thuis

Nadat we nog even naar Aqua Land waren geweest met de kinderen werd het tijd om weer naar huis te gaan. We waren er net zo lief nog een poos gebleven want het is er heel goed toeven. Gewoon naar buiten lopen in je hemd en korte broek en als er zo'n hevige hoosbui komt zodat je bijna geen hand voor ogen kanzien, is het na een half uurtje toch weer lekker warm en verdampt het regenwater ook snel.

Naar Aqua Land
Dat was een ervaring op zich. Toen we er aan kwamen stonden er vele honderden mensen in de rij en het duurde ruim een uur voor we bij de kassa waren.
Daar kregen we meteen koude douche: Op hun WEB site adverteerden ze met een toegangsprijs voor BRS 60, gepensioneerden en kinderen 50% korting. (1BRS = € 0,32) Dat zou voor ons BRS 180,00 zijn. 'Leuk prijsje', dachten we. Maar bij het loket bleek de prijs BRS 150 per persoon te zijn zonder enige korting. Dat zou neerkomen op zo 'n slordige € 300,00. Dat was voor ons reden om het maar af te blazen. Hoezo crisis in Brazilië? Maar toen greep Elias in en zorgde ervoor dat we de oorspronkelijk op de site vermelde prijs konden betalen, weliswaar zonder de korting voor gepensioneerden. We hadden dus eigenlijk al besloten om maar weer naar huis te gaan, maar door deze oplossing hadden de (klein)kinderen toch een leuke dag.

Terug naar huis
Omdat Elías ons al een paar keer gewaarschuwd had dat we 's middags altijd voor de spits thuis moesten zijn hadden we zes uur uitgetrokken om 200 kilometer te rijden en voor de spits op het vliegveld te zijn. Dat moest wel genoeg zijn! Dachten we. Files, daar haal ik in Nederland mijn schouders voor op. Ja, je bent wel eens een half uurtje of iets meer kwijt, maar ik zei altijd dat ik dat niet zo'n ramp vind met al die rijen aardige mensen voor en achter en naast je. Maar dat zeg ik nooit meer van de files in Brazilië. We hadden die zes uur hard nodig! We hebben urenlang in de file gestaan en toen we uiteindelijk op het vliegveld aankwamen konden we onze koffers niet meer afgeven, de balie was al gesloten. We zijn naar het KLM kantoor gerend en gevraagd of \ze ons konden helpen. Dat viel tegen, in de eerste plaats omdat het personeel bijna geen goed Engels sprak, maar meer nog omdat ze gewoon niet geinteresseerd waren om ons te helpen. Het enige advies dat we kregen was om de koffers maar gewoon in de openbare ruimte ergens neer te zetten en te zien dat we in het vliegtuig kwamen.
Heel vreemd dat gezegd werd je koffers zomaar ergens neer te zetten. Koffers die eenzaam ergens staan te staan zonder passagiers er bij zijn een potentieel gevaar, maar daar zaten ze kennelijk helemaal niet mee.

Afscheid van de koffers
 Dus hebben we afscheid genomen van onze koffers nadat we eerst er nog zoveel mogelijk hadden uitgehaald en in de handbagage er bij gepropt. En toen rennen naar de douane en daarna naar het vliegtuig. Maar waar staat in 's hemelsnaam dat ding. Vragen aan personeel ging ook niet echt want die verstonden ons niet en ik vond in de agitatie ook geen woorden waaruit een Braziliaan kon opmaken wat ik bedoelde. Dus renden we maar langs de winkeltjes waarvan we ons herinnerden er vier weken terug in omgekeerde richting langs te hebben gelopen.

Plotseling zag Nita tussen een paar winkeltjes 'Amsterdão' staan en jawel hoor daar stond de grote vogel ongeduldig op ons te wachten. We waren net op tijd om mee te kunnen. De opbergruimten voor de bagage zaten allemaal al dicht want er was nergens plaats voor onze handbagage. Het werd door het personeel van ons overgenomen en ergens in een kast gezet. En toen begon het vliegtuig de startbaan op te zoeken.

Klacht bij KLM

v.l.n.r. Elías, Esther, Joana, Raoul, Nita, Martien

Geen bijschrift nodig...😁

Een van de stewardessen gaf ons het advies om een klacht in te dienen bij de KLM balie als we op Schiphol zouden zijn. Dat hebben we gedaan en kregen alle medewerking. Er werd een duidelijk proces verbaal opgemaakt. Men had nog nooit van zoiets gehoord: dat we geadviseerd waren om de koffers in de openbare ruimte achter te laten. Hoewel ze verwachtten dat er weinig resultaat zou zijn hebben ze de procedure toch opgestart. Als iemand de koffers onbeheerd vond en ze mee naar huis heeft genomen dan zijn ze echt niet meer te vinden. Gelukkig waren het geen dure koffers. We hadden ze net voor ons vertrek voor € 25 via  Marktplaats gekocht. De achtergebleven kleding en dergelijke is wel een veelvoud van dat bedrag.

Ondanks dit wel heel vervelend 'slotakkoord' was het hele Braziliaans concert overweldigend mooi!


Tot slot nog een raadsel: De benodigdheden op het Braziliaans toilet: Prullebak, toiletpapier, maar waarvoor zijn de sateh stokjes?  Antwoorden kunnen gemaild worden.....