Naar de Braziliaanse chauffeurs

Die zie je hier heel veel:
vrachtwagens van VW

Elías in gesprek met een chauffeur.

Afgelopen woensdag waren we hier alweer een week. Tijd om eens naar de chauffeurs te gaan. Elías, de man van Esther wilde graag meegaan. Zijn vader, die vorig jaar overleed was ook chauffeur en als jongen ging hij vaak met zijn vader mee. Hijzelf werd profvoetballer en heeft o.a. voor clubs in België en in Bosnië gespeeld. In Bosnië kwam hij Esther tegen die daar evangelisatiewerk deed.

Nu wonen ze hier in Sumaré en Elias is voetbaltrainer en gebruikt dit om uiteindelijk de kinderen en hun ouders met het evangelie bekend te maken. Elias wilde graag mee en dat was natuurlijk heel handig want van Portugees weet ik niet zo veel en hier klinkt het heel anders dan in Europa. Hier hoef je in ieder geval niet te kijken naar de nummerplaten waar een chauffeur vandaan komt: Alles is Braziliaans.We spraken af dat ik het gesprek met de chauffeur zou gaan beginnen en dat Elías het daarna zou overnemen. Ik begon, zoals ik altijd doe met Portugezen met een mengelmoesje van voornamelijk Spaans en Papiamento met een hier en daar opgepikt Portugees woord.  Ik begon het gesprek met te vertellen wie ik was en waarvoor ik kwam en dan gaf ik het over aan Elías. Dat bleek een hele goede combinatie te zijn. We zijn de helft van de traktaten die we hadden meegenomen al kwijt en vijf chauffeurs wilden een Bijbel. Die sturen we hen toe, zo de Heer wil en wij leven, als we weer in Nederland terug zijn. Elías vond het zó mooi om te doen dat hij er elke week wel een dag aan wil gaan besteden voor zo ver het uitkomt met zijn andere werkzaamheden. 

Het leven steekt hier wel wat anders in mekaar dan in Nederland. Bijvoorbeeld stopcontacten, die zijn er heel weinig in een huis dus liggen er bossen verlengsnoeren met drieweg- en andere stekOok zijn stopcontakten en stekkers niet in het hele huis hetzelfde; sterker nog aan de binnenmuur van de keuken is de stroom 220V en aan de buitenmuur van de keuken is het 110V. Stekkers zijn er in zoveel variëteiten dat een wereldstekker van de ANWB schromelijk bij verbleekt

En dan het brood, dat is hier zoet, net als in Zweden, en dat is niet echt lekker met kaas of vlees. Dus ging ik brood bakken. Het eerste brood was een compleet fiasco. Het tarwemeel van Brazilië is ongeschikt om brood van te bakken. Ik heb met een bakker gesproken - met Elías als tolk natuurlijk-  en die vertelde dat de regering hier eist dat zestig procent van het gebruikte broodmeel Braziliaans produkt is. Dat betekent dat er allerlei broodverbeteraars ingaan om er een brood van te kunnen bakken. Met Esthers hulp en van een zuster uit de gemeente hier heb ik een recept gemaakt waarmee je redelijk smakend brood kunt maken.

Het recept: (zonder weegschaal) vier eenheden witte bloem, één eenheid 'trigo para Kibe' (= meel voor een soort croquetachtig ding) één eenheid 'volkorenmeel' (iets minder wit als gewone patentbloem) en een halve eenheid havermout. Verder gist, margarine, zout, 3 1/2 eenheid water. We meten alles af met een flink drinkglas.

Dit is het weer voor even, wordt later vervolgd.