Tinus!: Van Katten tot Katamaran

Op Safari

Leven zonder sociale media

Zonsondergang vanaf ons balkon in Mosselbaai

Rotskust van de Indische Oceaan bij Mosselbaai

De afgelopen dagen waren we verschoond van allerlei dingen die ongemerkt een enorme druk op je kunnen gaan leggen. Zoals er zijn: Facebook, Twitter, Email, Nieuws. Omdat een schakel in de ketting er vaak niet was, Wi-Fi, hadden we zeeën van tijd extra. Die werden dan ingevuld door vrijwel totale bewusteloosheid tussen tien uur 's avonds en zes uur 's morgens. Dat had dan weer te maken met de activiteiten waar we ons overdag in begaven. Enorme voettochten bijvoorbeeld, enorm voor mij dan. Wandelingen van drie uur aan een stuk da's geen kattenpis voor deze trekker van Drees. (Sorry jongelui, voor deze archaïsche uitdrukking maar het was deze SDAP-er (later PvdA-er) die er begin vijftiger jaren van de vorige eeuw voor zorgde dat ik elke maand mijn AOW incasseer.)

Rotskust

We zijn onze God heel veel dank verschuldigd, dat deze Tinus al die wandelingen kon volbrengen. Conditie en uithoudingsvermogen zijn stukken beter dan enkele jaren het geval is geweest. Hier komen de foto's. We zijn de 26e naar Mossel Baai (of Mossel Bay) gereden. Wij houden het op Mossel Baai. het lijkt erop dat de meeste inwoners daar Afrikaans sprekenden zijn.

Met de jeep een riviertje oversteken

Mossel Baai

We verbleven hier twee nachten in een prachtig nieuw appartement. We zorgden zelf voor ons natje en droogje, Hir hebben we veel gewandeld langs de oceaan in Mossel baai en ook in Dana Bay. Hier geen Baai want het staat aleen op de borden als Bay.

Maar we zijn ook op Safari geweest en hebben prachtige beesten gezien. We stonden stil vlak bij de leeuwen en olifanten.

Vriend Leeuw had geen honger

Vier Rhino's bij elkaar

We hadden een heel goede gids die ons heel veel van de dieren vertelde. Onder andere dit: De Rinocerossen (dat is hun zondagse naam en door de week heten ze gewoon neushoorn) slapen altijd in groepjes van minstens vier en dan liggen ze 'kruislings'. Dat wil zeggen ze liggen met hun kont (of hoofd, dat maakt niet uit) twee aan twee in tegenovergestelde richting. Bijvoorbeeld een gericht op het zuiden, en een op het noorden en de andere twee op oost en west. Ze kunnen maar een paar meter ver zien, maar horen over grote afstanden en door zo te gaan liggen dekken ze zich gezamenlijk in tegen onraad. Zelfs als wij fluisterden zag je de oortjes (want ze hebben lullig kleine oortjes voor zo'n groot beest) steeds bewegen om de richting te bepalen waar het geluid vandaan kwam.

Leeuwin

Wildernes

Met de pont naar de overkant

De 28e kwamen we in Wildernes aan. Een prachtige eenvoudige cabine op palen aan de rand van een meer. We hadden er een bootje bij met elektrische buitenboord motor. Er waren ook vishengels bij, maar sinds ik een keer een kikker aan de hengel had, toen ik een jaar of tien was, heb ik nooit meer gevist. Ik heb nu al zestig jaar een "ranaphobia" ; met andere woorden "kikkervrees", vraag maar eens aan Nita. Hier hebben we een urenlange wandeling gemaakt door ruig terrein naar de waterval die we aan het einde van wandeling konden zien. Maar het had niet zoveel geregend de laatste winter zodat er maar een relatief klein stroompje naar beneden kwam, maar het was de wandeling alleszins waard.

We moesten twee keer een riviertje oversteken en dat gebeurde op een vlot van plastic vaten met een paar planken erop. De aandrijving gebeurde door middel van spierballen, De aan- of de afwezigheid van een goede vulling ervan bepaalde de overzetsnelheid. Het mag duidelijk zijn dat wij geen 'wereldtijd' neerzetten. Wat denk je wat we daar aan de wal van dat meertje hoorden? Gekwaak van kikkers. Ik zag ze niet en heb ze dus maar genegeerd, maar aan het geluid te horen waren ze wel een meter hoog, maar dat kan misschien een tikkeltje overdreven zijn.

Uitgeteld aan het einde van de trip.

Voor degenen die de cigales in Frankrijk wel eens hebben gehoord: Hier zijn ze 1000 keer meer aanwezig en maken een 100 keer meer lawaai. Op de enige plaats waar we op de satelliet TV naar het nieuws konden kijken hebben we de T.V. uitgezet omdat we hem niet hard genoeg konden zetten om alles goed te verstaan. Nu overdrijf ik een beetje.

Huisje in Wildernis

Lange voettocht

s Avonds aan de BBQ

Varen met de 'fluisterboot'.

Prachtig meer

Huisje op de achtergrond

Knysna

We hebben hier twee nachten geslapen, en alleen op dit adres was het ontbijt bij de overeenkomst inbegrepen. Daar hebben we goed gebruik van gemaakt want, zeg nou zelf, wat gaat er boven ’scrambled egg and bacon’?Hier hebben we heerlijk met een grote catamaran meegevaren. Dat was heel leuk, deze boot was normaal bezet met ongeveer 40 passagiers en 3 bemanningsleden. Maar behalve wij was er nog een Duits stel dat op de boot was en we hadden dus alle aandacht van het personeel. Ze raadden ons aan om op het vlechtwerk van de voorplecht te gaan liggen zolang we op de lagune voeren. Ze haalden twee grote zitzakken tevoorschijn en wij lagen daar prinsheerlijk te genieten van het water dat vlak onder ons doorstroomde en dat je door het vlechtwerk heen makkelijk kon zien.

Toen we door de branding gingen varen, de Indische Oceaan op, moesten we eerst binnenkomen en werd buiten alles opgeruimd. We moesten zwemvesten aan en dat konden we achteraf wel begrijpen. We hebben geen foto's kunnen maken maar het was spectaculair. De voorplecht waar wij net van te voren nog hadden gelegen dook nu steeds onder water als er zo'n enorme roller aan kwam en een tel later keek je door het raster weer naar de lucht. Het schip maakte allerlei stamp- en rolbewegingen die ervoor zorgden dat je gedachten teruggingen naar je jeugd. Niet dat de film van je leven aan je voorbijtrok, verre van dat, maar het deed denken aan die keer dat je op de schommel zat en heel errug hoog ging en dan een vriendje even je plankje vastpakte aan een kant waardoor je in onbalans raakte en half draaiend voor en achteruit zwaaide en dat dan vier keer versterkt.

We zijn ook nog in een samenkomst geweest op zondagmorgen; nou ja dat dachten we voor we erheen gingen, maar het bleek bijna een complete dagvulling te zijn. Ze begonnen om tien uur en het was na drieën afgelopen. Er werd een berg gedanst en gezongen en gehost en de "amens" en de "halleluja's" waren niet van de lucht.

Wat hebben die mensen een uithoudingsvermogen! Aan het einde van de samen komst hebben we gezamenlijk een warme maaltijd gebruikt. Heerlijk!

O ja, deze zondag heeft het de hele dag gestortregend.